پسري نزد خياط، روزمزد بود. روزي استادش کاسه اي عسل و قواره اي پارچه به دکان برد و خواست که به دنبال کاري برود. به شاگرد گفت: «درون اين کاسه زهر است. مبادا بخوري که هلاک مي شوي.» چون استاد از دکان رفت، کودک گرسنه پارچه را به نانوايي داد و پاره  ناني گرفت و با آن عسل را خورد. استاد برگشت و پارچه را طلب کرد. پسر گفت: «صبر کن راستش را بگويم. من غافل بودم و دزد پارچه را ربود، ترسيدم مرا بزني گفتم زهر درون کاسه را بخورم و خود را بکشم، تمام زهر را خوردم اما هنوز زنده ام، باقي تو داني.»